Mannen blir redd, men går ut, og der møter han den døde faren sin. Faren treng hjelp, han er bortkomen. I eit tett og stilsikkert språk viser Hagen korleis hovudpersonen gjennom draumen og møtet med døden får livet endra. Hagen skriv ei nær, personleg og eksistensiell forteljing som utvunge balanserer mellom draum og realisme på ein måte som gjer det heile merkeleg truverdig.
