Rasmus er ein sjømannsmetafor for havet, og peiker på det sentrale i romanen: det frigjerande og sjølvstendige i den folkelege replikkunsten og forteljegleda.
Perspektivet vekslar mellom forfattaren og ulike romanpersonar, men delane er bunden saman av Fløgstads språk og miljøskildringar. Dei mange forteljarstemmene gjer at romanen blir rekna som ein kollektivroman.
