I denne prosasamlinga følgjer vi ein gut i gata og området han veks opp i, og observasjonane han gjer seg. Blikket hans er retta mot den til dels skremmande og uforståelege vaksenverda, representert ved dei eldre gutane, naboar, foreldre, tanter og onklar og besteforeldre.
Situasjonane er både skeive, humoristiske og smått absurde. Det handlar om fotballspeling, om å lære å sykle, om ein far som var bakar, om å vere avisbod om natta, men også om å tenne på gras, om steinkrig, om korleis ein skaffar seg gratis pengar, og om det å sykle til byen for å stele og køyre heis.
Sitat frå melding
[Arild Rein] held med Krapyl fram sin spesielle, sære og stadspesifikke forfatterskap. Denne gongen gjer han det heilt frå skjønnlitteraturens nullpunkt ... Krapyl er jordnær, varm og aksepterande.
[Arild Rein] held med Krapyl fram sin spesielle, sære og stadspesifikke forfatterskap. Denne gongen gjer han det heilt frå skjønnlitteraturens nullpunkt ... Krapyl er jordnær, varm og aksepterande.