Lyset over den raude naustveggen liknar
flammar og røyk
Eg kviler i kajakken, nær punktet der havet tek fyr
Ber om ein elskar å gå over øya med
om å få tilbake
den lysande lina der hav møter himmel, som ein stige
ein dis, å segle inn i
bak hendingane
Eg blir skild og må flytte frå huset ho er så glad i, til ein mellombels heim, ei rorbu på ei øy lenger ut i havgapet. Der må ho venne seg til eit nytt landskap, til å vere aleine i naturen som omgjev henne.
Kan huset ho forlet, likevel bli ståande i hennar bilde? Slik berga står i vatnet, opp ned som spegelbilde. Eller slik refleksar av bølgjer blir kasta opp på murveggen i sol, og dannar eit mønster av lys. Slik inne verkar saman med ute, slik utsynet opnar romma i huset og fugleskrika ber gjennom dei, slik naustet er inngangen til fjorden.
Huset jorda i vatn er eit forsøk på å skrive eit hus før det blir selt og overteke av nokon andre.
Sitat frå melding
««Huset jorda i vatn» er ei vakker diktsamling som på fruktbart vis set tankane, den vesle ånda, i sving hos lesaren (...) I våre dagar verkar Dale sin poesi meir relevant enn nokosinne (...) På ein poetisk vellukka måte inneheld «Huset jorda i vatn» ei fortetta kulturhistorie.» - Gro Jørstad Nilsen, Bergens Tidende
