Desse var prega av ein akademisk stramt oppbygd poesi, medan Wright no skreiv i frie vers. Tematikken var ofte knytt til skuggesidene av det framgangsrike amerikanske samfunnet. Men han skreiv òg naturdikt, og i mange av desse ligg ei veldig spenning mellom objekt og subjekt og observasjon og oppleving. Men trass i at diktar-eg-et hos Wright speglar seg i naturen, i eng og elv og solnedgang, er det slett ikkje alltid harmoni. Hos Wright er det absolutte grenser mellom diktar-eg-et og naturen rundt. Berre språkleg kan ein krysse slike grenser.
