Tretten år gamle Vida stammar, m-mmasse.
Og som om ikkje det var nok, har besteveninna hennar nettopp flytta sin veg, og Vida må byrje i niande klasse utan henne. Mamma skjønar som vanleg ingenting og meiner Vida lett kan finne
seg nye vener. Men korleis skal Vida klare
det når ho ikkje eingong klarar å seie sitt
eige namn?
Ein dag byrjar Viktor i klassen til Vida. Viktor har cerebral parese og haltar på eine foten, men likevel blir han inkludert med ein gong. Kva er det Viktor gjer som Vida ikkje får til? Og finst det noko ho kan gjere for å legge stygge, stotrande Stamme-Vida bakom seg, ein gong for alle?
Sitat fra melding
«Dagboktekstane kunne ha vore henta rett frå jenterommet. Solheim let Vida skildre skam, sjølvhat og blid skravling om kvarandre.» - Ane Barmen, Klassekampen |«I sin andre ungdomsroman skildrar Tone E. Solheim stamming med stor litterær kraft.» - Ahmed Akef Khateeb, Barnebokkritikk
