Søstera, faren, mora og broren er persongalleriet i desse poetiske kortprosatekstane som gradvis avdekkjer for lesaren det som har skjedd i denne familien. Sterke, draumeaktige bilete av å vere under vatn byggjer opp under kjensla av å sakne ein bror som blei borte. Det er ei utviklingshistorie om å vakne opp frå minne om ein harmoni og innsjå det utrygge og usikre i tilværet, og om å kunne leve med dette. Siri M. Kvamme er debutant.
Broren stod på fjellet og støtte seg på den vindbøygde trestamma. Med den gylne stokken i det blaute graset sprang han nedover fjellsida og laga runde avtrykk, som spor over enga. Bjørketrea stod i ei klynge ved fjøset. Dei venta på nokon å vise flekkane sine for.
Plutseleg ein dag var broren borte. Og alt var ved det same. Ingen hugsar lenger brorens namn. Berre at han er ein stad mellom dør og dør. Går i eitt med det kvite, det svarte, det grå.
