Dette er forteljinga om korleis skrift blir brukt, kva ho gjer med oss lesarar, og korleis ho formar samfunn. Mest av alt handlar det om å forstå. Ei slik bok kan berre skrivast av ein som held fast i dei lange linjene, same kor mykje nytt han har å fortelje der andre har sett punktum. Eit språk har ord for alle erfaringar og er slik at vi alltid kan seie noko anna enn det som er sagt til no. Med eit nytt språk om språk i Noreg leitar forfattaren fram diktinga og sakprosaens rolle i skriftkulturar. Elegant og medrivande tek forfattaren lesaren med inn i gløymde liv, bortkomne hendingar og flunkande nye tankegangar. Resultatet er tidssignal frå det moderne Noreg om skrift, språk og minne. Forfattaren er høgt og lågt i både språk og litteratur og blir like overraska som lesaren over det han finn. Lesaren møter både den unge kvinna som diskuterte dikting med Ivar Aasen, forfattaren som gjekk seg fast i eigne ord, og arkitekten som forma ein heil skriftkultur i handfast betong.
